Het wordt alsmaar moeilijker om een gesprek te voeren met iemand met dementie.
Je krijgt meer en meer dingen naar je hoofd geslingerd.
Je zit af en toe met je handen in het haar.
Dan gebeuren er 2 dingen
- je begint te schreeuwen tegen iemand met dementie
- je bent bang voor wat anderen denken
Je moet het maar meemaken dat je ma/pa met dementie je beschuldigd van stelen terwijl de buren erbij staan of nog erger je zus waarmee de relatie toch al niet zo op punt staat.
Dikwijls heb je dan nog voor dat jij het bent die alle soorten verwijten en beschuldigingen ontvangt en die anderen niet.
Dat komt omdat jij het dichtstbij staat.
Jij bent diegene die ze volop vertrouwen en zich dus ook bij kunnen laten gaan.
Op zich fijn natuurlijk maar jij zit er maar mee.
Als persoon x y z langskomt dan is ma/pa met dementie zo vriendelijk als maar kan.
Ergerlijk natuurlijk maar weet:
- HET IS DE DEMENTIE DIE SPREEKT
ma/pa met dementie houdt je echt oprecht niet voor de zot. Daarvoor moet je verstand in orde zijn want dan doe je dingen met voorbedachten rade, dat kan iemand met dementie niet
- JIJ KAN ALTIJD CONTEXT GEVEN AAN ANDEREN
niet op het moment dat ma/pa erbij zit, maar je kan je verhaal recht zetten ten opzichte van anderen
- GA ER NIET ZOMAAR VANUIT DAT JE NIET GEZIEN WORDT
het is soms makkelijk om je in de rol van slachtoffer te wentelen, dat ben je niet, ook niet als er naar je getierd en gevloekt wordt
JE BENT WEL VERANTWOORDELIJK OVER JE EIGEN KEUZES!
De keuze om te zorgen
Te blijven zorgen
En dat is prima.
Kies daar expliciet voor want anders ben je effectief een slachtoffer
Of laat je helpen, boek hieronder een gratis boost je zorg van 30 minuten dan kijk ik op welke manier ik je kan ondersteunen. Je gaat in ieder geval naar huis met een aantal tips waarmee je direct aan de slag kan.
Dus wat houdt je tegen?
Marianne