Komen we straks uit corona en dan sta je daar.
Wat ga jij doen met die ‘herwonnen vrijheid’.
Terug naar de fitnessclub.
Lekker een restaurantje meepikken.
Binnenspringen bij vrienden.
Feestjes bouwen.
Op café.
Eindelijk op vakantie, voeten omhoog, cocktailtje in de hand.
Lekker doen waar je zin in hebt.
Ai oei oeps Dementie is er nog
Hey maar dat niet alleen!
Op een bepaald moment moeten we gewoon terug écht naar dat werk gaan.
Fysiek dan.
8 uur per dag van huis weg + je traject heen en weer.
Hoe pak je dat aan?
Misschien woont je ma/pa ondertussen wel bij je in huis en is ze het gewoon dat je thuis bent.
Misschien zijn ma/pa wel gewoon dat je elke dag even langsgaat op de middag om samen een boterhammetje te eten, want ze zitten toch in je bubbel.
Verdorie hoe pakken we dat aan?
Want ondertussen is de dementie toch alweer een stuk verergert.
Zouden we dan toch een WZC overwegen?
Of zijn er tussenstappen mogelijk?
TO DO OR NOT TO DO … THAT’S THE QUESTION
STAP 1 HOE VIND JE EEN GOED WZC?
Op die laatste vraag kan ik je al direct een antwoord geven:
Op www.zorg-en-gezondheid.be vind je een lijst van erkende WZC per provincie, met wat extra uitleg nl. alle contactgegevens en de capaciteit van het aantal bewoners en van het aantal RVT’s. (RVT = rust en verzorgingstehuis en wil zeggen dat er in het WZC ook plaatsen zijn voor de opvang van zwaar zorgbehoevende ouderen. Dat zijn dus de zgn. RVT-bedden.)
Op die website vind je ook de gemiddelde dagprijs die aangerekend wordt, per provincie. Want daar zit blijkbaar een verschil op.
Ga daar dus zeker eens kijken dan weet je ongeveer wat je kan verwachten.
Er zijn WZC die gespecialiseerd zijn in dementie. Dikwijls is dat dan op een zogenaamde gesloten afdeling. Wanhoop niet 😉 ma/pa wordt niet opgesloten maar ze kunnen wel niet van de afdeling af met andere woorden ze kunnen niet verloren lopen. Nee anders, ik moet het anders formuleren: zijzelf kunnen wel verloren lopen want ze kunnen zowaar hun kamer niet meer terugvinden. Het zorgpersoneel vindt hun altijd wel terug. Ma/pa kunnen dus niet zomaar naar buiten zoals je dikwijls hoort in de opsporingsberichten in de media dat ze iemand van een bepaalde leeftijd ‘even’ kwijt zijn omdat ma/pa naar huis gewandeld is. Met alle gevolgen van dien.
Daarenboven is het wel handig om een WZC te hebben die van wanten weet met dementie.
Het is niet iedereen gegeven om daar op een goede, rustige manier mee om te gaan. Maar dat moet ik je niet vertellen. Vraag dus even na of er een dementie-afdeling is in het WZC.
STAP 2 WANNEER KIES JE VOOR EEN WZC?
Natuurlijk beslist ieder dat voor zich.
Jij en alleen jij (en je gezin of familie) bepaalt wanneer een WZC nodig is.
Bij dementie kan je toch wel een aantal bedenkingen maken:
- Kan de persoon nog alleen wonen?
- Hoe zelfstandig is ma/pa?
- Welke externe hulp is er voor handen?
- Wat ben ik (en de familie) bereid om te doen?
Het is vooral die laatste stap die een moeilijke is!
Wat ben jij bereid te doen?
Bij geen enkele familie zitten mensen hier op dezelfde lijn. De ene vindt het toch nog net te vroeg terwijl de andere vindt dat de zorg al lang genoeg gedragen is. Het is een heel moeilijke beslissing. Eentje waarin je ma/pa dikwijls ook nog eens geen zin hebben.
Weet 1 ding: jij bent diegene die zorgt dus jij bent diegene die beslist.
Daar is gewoon geen weg rond.
Ma/pa zijn niet meer in de mogelijkheid om die beslissingen te nemen. Hebben geen overzicht op hun ziektebeeld. Kunnen niet de impact zien van wat er gebeurt, anders gezegd: jij hebt de touwtjes in handen.
STAP 3 PROBEER EENS EEN TUSSENSTAP
Begin eens bij een dagopvang. Een warme gezellige plek waar mensen gedurende de dag bezig gehouden worden. Ik heb een cliënt wiens ma naar zo’n dagopvang gaat en denkt dat ze vrijwilligerswerk gaat doen. Iets wat ze vroeger altijd deed, net hetzelfde maar dan een beetje anders 😉
Is de dementie al te ver gevorderd dan is een dagopvang geen oplossing meer.
Dan kies je eventueel voor een tijdelijk opvang, een kortverblijf.
Ideaal als de zorg je even boven het hoofd groeit of als je er écht even tussenuit wil.
Een kortverblijf is een centrum waar je een bepaald afgebakende periode tijdelijke opvang vindt voor ouderen. Dat kan overdag, ’s nachts. Op die moment is dat voor maximum 60 opeenvolgende dagen en maximum 90 dagen per jaar. Maar kijk het zeker eens na op hun website want de regels veranderen nogal eens.
Alle informatie hierrond vind je hier: https://www.woonzorgweb.be/informatie-ivm-kortverblijf
VRAAG ZEKER OOK NAAR DE CORONAMAATREGELEN!
Soms plaatsen ze de ouderen toch even in quarantaine. Dus vraag daarnaar. Zo kom je niet voor onaangename verassingen te staan.
Het is een zware, lastige en moeilijke beslissing om over te stappen naar een WZC.
Soms is het idee alleen al teveel. Te moeilijk om aan te denken. Je duwt het weg alsof het nooit gaat en nooit zal gebeuren.
Ja
Dat mag, dat is je goed recht.
Neem van mij aan dat dat écht niet de beste oplossing is.
Het handigste is dat je al op voorhand een uitweg zoekt. Kijkt naar wanneer, hoe en onder welke voorwaarde een WZC voor jou kan. Zeg niet zoals de meesten ‘ik zorg voor ma/pa zo lang het kan’ want dan ben je niet voorbereid voor het moment dat het niet meer kan!
Beslissingen zoals naar een WZC gaan, kunnen altijd maar dan ook altijd teruggedraaid worden.
Als je op voorhand met jezelf een afspraak hebt gemaakt: bij dit of dat is het voor mij genoeg. Dan heb ik genoeg gegeven. Dan is het voor mij op. Dan is dat best een goede beslissing.
Wil jij graag hulp bij het maken van zo’n beslissing? Of het nu is of voor in de toekomst, maakt niet uit. Samen kijken we naar de voor en tegens, naar datgene wat je tegenhoudt want daarvoor dient het 3 stappenplan dat ik speciaal ontworpen heb voor jou.
Geen diepgaand gezeik of gedoe. Wel kijken naar wat goed is voor jou en wat bij je past.
Klik hier om samen met mij te kijken naar jouw persoonlijke situatie