Wil jij ook graag weten hoe ik zorg voor mijn ouders en schoonouders zonder eraan onderdoor te gaan?
Elk van hen heeft hun eigen vorm van dementie.
Elk van hen heeft hun eigenaardigheden.
Elk van hen heeft een andere relatie met mij, de ene dichtbij, de andere veraf, de ene ruzie-achtig, de andere overstromend van liefde…
Je merkt het, zorgen voor iemand met dementie vraagt veel aanpassing van je.
Daar heb je meteen al het eerste wezenlijke verschil met andere die zorgen.
Ik hou mijn zorgen buiten de deur
Ik doe wat ik kan. Ik probeer goed te zorgen maar als ik terug huiswaarts keer (of naar boven ga want er woont er eentje bij ons in) dan laat ik los wat ik niet kan oplossen.
Gedaan met moeilijke en eeuwigdurende hersenspinsels.
Een gerichte aanpak, een notitieboekje, soms met een plan en regelmatig zonder plan.
Dat is mijn manier om mijn hoofd leeg te krijgen zodat ik er voor mezelf terug kan zijn en voor mijn gezin.
Kiezen hóe je zorgt is daarin de sleutel.
Weten dat ik niet alles kan oplossen en niet aan alles tegemoet moet komen wat in hun hoofd opkomt is een tweede.
Leren omgaan met dementie
Ik heb geleerd om te gaan met dementie. Ik weet wat ik het best doe en hoe ik dat het best doe. Wanneer ik mij beter kan omdraaien en wegwandelen en wanneer ik moet blijven staan.
Dat alleen al maakt een wereld van verschil.
Dat geeft weinig twijfel en nog minder afweging waardoor mijn hoofd leeg blijft. Ik zit niet vol onzekerheid; ‘doe ik wel genoeg’ of ‘doe ik het wel goed genoeg’ of ‘had ik niet beter dit of dat’…
Die vragen blijven malen in je hoofd en dat zorgt voor energieverlies.
Net die energie heb je nog lang nodig, want wist je dat de gemiddelde zorg voor iemand met dementie 8 tot 13 jaar duurt? Gemiddeld hè, dat wil zeggen dat er mensen na diagnose nog veel korter maar ook veel langer leven… en dat is een marathon die stijl bergopwaarts gaat.
Volhouden is dus de boodschap. Want dementie wordt niet beter, het wordt erger met de dag.
Wapen jezelf daartegen, niet door minder te zorgen maar gewoon béter te zorgen.
Weten wat er op je afkomt en ermee leren omgaan bespaard je héél véél energie.
Uit de eenzaamheid
Dementie zorgt voor eenzaamheid.
Ik zie je nu al denken van, ja logisch dat hij/zij met dementie eenzaam wordt want de interactie wordt moeilijker met anderen. Helemaal juist.
Maar ik heb het over de eenzaamheid bij jou!
Zorgen voor iemand met dementie brengt jou in eenzaamheid… Als je niet oppast.
Het gedrag van iemand met dementie verandert. Het is niet helemaal meer sociaal aanvaard. Hij reageert wel heel ‘speciaal’ op slecht nieuws, alsof het hem helemaal niets kan schelen…
De voorbeelden zijn legio en hij/zij wil liever niet gezegd hebben dat er dementie in het spel is.
Ik herinner me levendig dat ik aan tafel zat met één van mijn ouders. Vrienden uitgenodigd, kinderen overal, potten en pannen op tafel, een glas wijn… een geweldig avond zoals in de boekjes. Toen moest opa plassen, neemt zijn glas, doet zijn broek op en plast in zijn glas… Zet dat terug op tafel, gaat zitten en zegt, dat deed deugd! En eet rustig verder.
Ik kan je garanderen dat de stilte aan tafel om te snijden was.
Veranderend gedrag! Lastig om mee om te gaan. Nog moeilijker om te duiden naar vrienden.
En als dat nu het enige was... Tot daar aan toe, maar zo zijn er vele en vele voorbeelden. Daarom voelt het soms makkelijker aan om te zeggen ‘ach laat maar zo’.
Wees erop alert dat jij geen dement leven gaat lijden!
Jij leeft, jij bent gezond en jij zorgt.
Klinkt eenvoudig maar zorgen voor iemand met dementie hoeft niet altijd op de eerste plaats te komen. Leven wel.
Heel veel liefs,
Marianne, jouw dementiecoach
Hoi, dit is een reactie.
Om te beginnen met beheren, bewerken en verwijderen van reacties, ga je naar het Reacties scherm op het dashboard.
Avatars van auteurs komen van Gravatar.