Je persoonlijk 3 stappenplan

Handelen zonder te verzuipen, zodat je kan zorgen onder jouw eigen voorwaarden.

• We kijken samen naar je kwaliteiten, wat geeft je energie, waar verlies je energie want dat is het eerste dat in balans moet zijn. Als heel de zorg je energie vreet moet daar écht iets tegenover staan! Nu gaat alle tijd en energie naar die zorg en dat kan niet blijven duren want het zuigt je leeg.

Het juiste doen voor diegene voor wie je zorgt, zonder jezelf te verliezen.

• Het is niet omdat je keuzes maakt, de dingen nét dat stukje anders doet dat je niet meer juist zorgt. Het is ook niet omdat je iemand structureert dat je niet het juiste doet voor de ander. Alles zit hem in de balans, een balans die voor iedereen anders is, daarom is het ook een persoonlijk 3 stappenplan. Wat past voor jouw en jullie situatie past daarom niet voor iemand anders.

Ruimte creëren voor jezelf, zonder minder te zorgen.

• Het is soms bijzonder hoe je bijna geen plezier meer durft te hebben omdat de andere een levensbedreigende diagnose heeft. Alsof je nu verdrietig moet zijn in elk onderdeel van je leven. Zorgen voor iemand met dementie weegt, constant en is dus altijd aanwezig. Alsof er een klein mannetje op je schouder zit dat het telkens opnieuw in je oor fluistert, voor moest je het dan toch even vergeten zijn. Daar werken we aan.

Dementie nét dat stukje beter begrijpt zodat je beter en anders kan zorgen.

• Begrip over de ziekte, weten dat je ma/pa je niet voor de gek houdt. Begrijpen waardoor het komt dat ma/pa bij je zus best wel ‘gewoon’ doet en bij jouw het kreng uithangt. Begrijpen betekend ook begrip kunnen opbrengen en dus minder snel boos worden. Minder snel verwijten over ma/pa uitstorten waardoor je je weer slecht voelt. Het doorbreken van vicieuze cirkels is hierin belangrijk.

Je verdriet een plek te geven zodat je kan blijven functioneren.

• Het blijft verdrietig maar wel onder controle. Verdriet kan en is allesoverheersend. Het kan je fysieke problemen geven, hyperventilatie, hartkloppingen, niet slapen … dat leidt dan weer tot burn-out of weer een paar weken ziekteverlof. Die negatieve spiraal doorbreken is super belangrijk, want anders hou je het niet vol.

Keuzes maken zodat je kan blijven zorgen, zonder eronderdoor te gaan.

• Misschien ben jij wel superwoman (of superman ;)) maar niemand houdt de zorg voor iemand met dementie eeuwig vol. Op een bepaald moment wordt iemand met dementie angstig en kan je zelfs niet meer alleen naar het toilet. Of belt ma/pa je ’s nachts uit je bed omdat hij/zij dag en nacht omdraait. Of vergeet hij/zij te eten of regelmatig te drinken. Kan ma/pa niet meer alleen even naar de bakker want hij/zij verliest de weg terug. Zijn er hallucinaties waardoor ma/pa nog angstiger wordt. De voorbeelden zijn legio. Daarom ook dat het zo belangrijk is om keuzes te maken en dat hoeft zeker niet een WZC te zijn. De keuze om te blijven zorgen is absoluut prima zolang je er zelf niet onderdoor gaat. Evenwicht is de sleutel tot succes.