Soms laten we ons ertoe verleiden onze eigenwaarde te koppelen aan de zorg die we aan de ander geven. Alsof je niet meer waardig bent als je niet zorgt Dat als je nee zegt, je niet gezien wordt in die zorg of onvoldoende doet voor de ander Niet het onderste uit de kan haalt.
HET IS ÉÉN VAN DE MEEST GROTE VALKUILEN IN DE ZORG.
ZEKER BIJ DEMENTIE
Dementie ontneemt je alle vrijheid.
Je kan geen nee meer zeggen.
Het is alsof je moet blijven zorgen om te voelen dat je waardevol bent.
Het is ook alsof die nee die je zegt resulteert in niet goed zorgen voor de ander.
Door niet meer nee te kunnen zeggen blijf je zorgen. Ga je over je eigen grenzen. Tot je op een bepaald moment stilstaat dat je alleen nog maar zorgt. Alleen nog maar bezig bent met die zorg. Dat het in je hoofd blijft malen over ma/pa
WIE BEN JE NOG ZONDER DIE ZORG?
Waar zijn je vrienden?
Hoe vul je je dagen?
Wat deed jij nu weer graag?
Kan ik terug aansluiten bij mijn vriendengroep want ik voel me daar verloren, zij hebben ondertussen zoveel meegemaakt waar ik niets van weet
DAT ALLEMAAL OMDAT DE ZORG JE VOLLEDIG HEEFT OPGESLORPT.
Let op!
Je bent niet voorwaardelijk!
Datgene wat jij geeft is niet voorwaardelijk!
Je moet niet zorgen, maar je mag
Onder jouw condities
Onder jouw eigen voorwaarden
Voorwaarden die jij bepaald
En ja voorwaarden die flexibel kunnen zijn
Maar wel voorwaarden waar jij je goed bij voelt
KAN JE VOELEN HOEVEEL VRIJHEID DAARIN ZIT?
Kan je voelen hoe er ruimte ontstaat?
Ruimte voor wat jij écht wil?
Wil jij hier al een eerste stap in maken?
Download hier je succesrecept om je eigen terrein af te bakenen!