Volhouden. Volhouden en vooral VOLHOUDEN
De zorg voor iemand met dementie volhouden is sowieso geen makkelijke.
Het vraagt veel van jezelf, van je tijd, van je gezin …
Ik zelf zorg voor mijn ma die in het ziekenhuis ligt, mijn pa die bij ons woont en mijn schoonpa in een serviceflat. Het is me wat!
Veel mensen vragen me ‘hoe hou je dat in ’s hemelsnaam vol?’
Ik moet erbij zeggen, ze hebben alle 3 een bepaalde vorm van dementie, de ene al wat verder in het dementieproces dan de andere. En ieder met zijn eigen specifieke en bijzondere eigenaardigheden.
En toch … ik hou het vol.
Hoe dan?
Wel ik deel 3 van mijn stappen hier:
STAP 1 TIJD VOOR JEZELF
Hoe moeilijk ook ik maak tijd voor mezelf die ik invul op mijn manier.
Online met een vriendin. Een glas wijn in de zetel. Even wegdromen bij een serie. Plannen die handel! Ja natuurlijk komt daar regelmatig iets tussen … en ja dan mag je best flexibel zijn en verzetten naar een andere dag of ander moment maar je mag het niet écht NIET schrappen uit je agenda. Ik snap best wel dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is.
Dat is het ook.
En laten we eerlijk zijn … als je dat niet meer kan moet je ingrijpen! Dan moet er iets gebeuren zodat jij tijd krijgt om iets voor jezelf te doen, al is het een dutje als je daar nood aan hebt.
STAP 2 PRAAT MET MENSEN DIE BETROKKEN ZIJN
Praat met familieleden.
Steek de ziekte niet onder stoelen of banken. Hoe kan iemand je helpen of de hulp bieden die je nodig hebt als je er niet over praat.
Zeggen wat je nodig hebt is écht een sleutel tot hulp te krijgen.
Klinkt eenvoudig tja …
Hoe dikwijls zeggen we niet op automatische piloot en als we de vraag krijgen hoe is ’t: “het gaat, best ok” Als je broers en je zussen, de tantekes, de nichtjes … noem maar op, niet weten:
- Hoe erg het is
- Wat jij nodig hebt
- Hoe ze je kunnen helpen
Dan gebeurt er spijtig genoeg niets. Dan sta je er alleen voor en vooral dan blijf je er alleen voorstaan.
Begrijp goed dat het niet voor iedereen evident is om een bepaalde hulp te bieden. Iemand die graag kookt maar liever niet komt oppassen, vraag die dan ook niet om op te passen!
Maar wel om te koken dan hoef jij dat niet te doen en kan je eventueel een wandeling gaan maken. Wees ook daar flexibel in!
En BTW: hulp vragen is soms even moeilijk als hulp aanvaarden (maar dat is een blog voor later).
STAP 3 RUST EN RUST EN RUST
Hoe belachelijk het ook mag klinken maar slaap is de sleutel tot succes!
‘Ze’ spreken van 8 uur slaap dat nodig is om je ‘goed’ te voelen. Wel als alles een beetje veel wordt en je ziet door dat bos de bomen niet meer dan is slaap heel dikwijls je redding. Het geeft je de broodnodige recuperatie die je nodig hebt om de dag weer aan te kunnen.
Word je ’s nachts uit je bed gebeld omdat de persoon met dementie zijn dag en nacht omdraait? Lijd je aan slapeloosheid omdat het je allemaal wat teveel wordt? Dat zijn signalen!
Signalen dat je beslissingen moet nemen en keuzes moet gaan maken.
Want … wie zorgt er voor ma/pa als jij dat niet meer kan doen?
Dus, zorg voor voldoende slaap!