Je zit er als mantelzorger ‘even’ compleet doorheen en de persoon met dementie gaat één dag per week naar een dagopvang in een woonzorgcentrum (of elders).
Wonder boven wonder gaat het goed.
Heel goed zelfs.
Ze doet mee aan activiteiten, leeft op omdat er mensen om haar heen zijn.
Kortom een succes.
En dan komt de vraag: waarom niet die stap verder gaan en de patiënt in een woonzorgcentrum plaatsen?
Nee, zegt de mantelzorger die tegenover me zit, dat is nog te vroeg!
MMMM denk ik.
- Een mantelzorger die full time werkt.
- Een mantelzorger die het ‘even’ niet meer zag zitten.
- Een mantelzorger die zichtbaar aan het einde van haar latijn was.
- Een persoon met dementie die zich goed voelt tussen de mensen.
- Een persoon met dementie die je blij terug oppikt.
- Een persoon met dementie die gedurende de dag dat jij aan het werk bent niet alleen thuis zit.
Win win voor iedereen!
Wat houdt je als mantelzorger tegen om die stap voor de persoon met dementie naar een ‘voltijds woonzorgcentrum’ niet te nemen?
- Want als je niet meer zorgt voor iemand met dementie dan?
- Als ik iemand in een woonzorgcentrum laat verblijven dan?
- Wie ben ik nog als ik niet meer zorg voor iemand met dementie?
- Als ik niet meer voor iemand zorg ben ik alleen en dan?
Kijk eens wat deze vragen met je doen.
Niet makkelijk, nee maar blijf bij datgene wat je verstand je vertelt maar ook wat je lijf je zegt. Probeer te ervaren of je iets voelt in je lijf. Let daarbij vooral op je ademhaling.
Lukt het niet, geen probleem. Kijk eens of je het morgen nog eens wil proberen.
Vooral, wees eerlijk tegen jezelf.
Ook als je zegt “Oh bah, dit wil ik écht niet doen”. Ga dan nét dat kleine stapje verder en kijk waarom niet.
Te moeilijk?
Te onnozel?
Te angstig?
Teveel?
Whatever het is, het is goed.
Niets moet, alles kan en het is helemaal ok.
Deze oefening maakt je bewust van de achterliggende gedachten en gevoelens waarom je iets doet of iets niet doet. Het is super belangrijk deze gedachten te leren kennen zodat je niet vanuit een automatisme handelt maar veel bewuster keuzes kan maken.
Bijvoorbeeld, als ik bang ben om alleen te zijn dan wil ik gerust blijven zorgen voor iemand met dementie. Het geeft me een levensinvulling, en dat is helemaal ok.
Tot het moment dat het voor mij én voor de persoon met dementie beter zou zijn om een andere oplossing te zoeken.
Waar hou jij je dan aan vast? En waarom?
Ik nodig je uit om een stapje verder te gaan: Download hier de "Hoe goed voel jij je" checklist.